Τύποι Οικοτόπων
Ποταμοί της Μεσογείου με περιοδική ροή, Στεπόμορφοι, βραχώδεις ανωδασικοί λειμώνες, Υποηπειρωτικοί στεπόμορφοι λειμώνες, Ενεργοί τυρφώνες υψιπέδων, Δάση οξυάς της φυτοκοινωνίας Luzulo-Fagetum, Δάση οξυάς της φυτοκοινωνίας Asperulo-Fagetum, Υπολειμματικά αλλουβιακά δάση (Alno-ulmion), Δάση με Quercus frainetto, Οξύφυλλα δάση (Vaccinio-Piceetea), Δάση ελάτης με Abies alba και Picea excelsa, Δάση ορεινών κωνοφόρων με πευκοδάση Pinus nigra ssp. pallasiana.

Είδη φυτών
Buxbaumia viridis.

Είδη ζώων
Myotis bechsteinii, Ursus arctos, Triturus cristatus, Bombina variegata, Testudo hermanni, Salmo macrostigma, Barbus plebejus.

'Aλλα σημαντικά είδη
-Χλωρίδα: 3B, 21D -Πανίδα: 10A, 2B, 8C, 4D

Επιπτώσεις - Δράσεις
-Θετική: - -Ουδέτερη: 160, 162, 230, 620, 948 (IN) / 160, 409, 850 (AR) -Αρνητική: 250, 501, 949, 962 (IN)

Καθεστώς προστασίας
-Εθνικό και Περιφερειακό επίπεδο: - -Διεθνές επίπεδο: -

Σπουδαιότητα
Η περιοχή χαρακτηρίζεται από σπάνια χλωρίδα και πανίδα. Αντιπροσωπεύει το νοτιότερο όριο εξάπλωσης της Picea abies, της Pinus sylvestris και της Fagus sylvatica. Οι θέσεις των τυρφώνων που υπάρχουν στην περιοχή είναι μεγάλης σημασίας. Τα δάση της Ελατιάς είναι τα πιο σημαντικά στην Ελλάδα, από άποψη παραγωγής ξύλου.